Waarom intrigeert dit portret zo? Waarom heeft Inge Zwolle het gekozen? Wie haar biografie gelezen heeft weet dat dit een zelfportret is van haar, zowel van haar als mens als ook van haar zoals ze werkt als kunstenares. Allereerst die sierlijke houding van de hals waarop haar hoofd zo stevig rust, die doordringende ogen. Het is een trefzekere blik, ongeacht leeftijd, kleur of afkomst, van een vrouw (en ook van mannen) die het leerproces van het leven doorlopen heeft. Onverschrokken, van haar kun je op aan. Punt.

Ook als kunstenares is Inge Zwolle hier onverschrokken aan het werk. De hele kleurstelling is heel mooi monochroom gehouden om niet van de essentie af te wijken, het gaat om het onzichtbare zichtbaar te maken. Ze zoekt zorgvuldig naar attributen en ingrediënten om haar werk kracht bij te zetten. In die hoofddoek zit echt bladgoud verwerkt, alsof om aan te geven dat de gedachten van deze vrouw alleszins de moeite waard zijn. Je zou maar wat graag weten wat zich in dat hoofd afspeelt, maar je weet het niet. Dit beeld wordt nog versterkt doordat ze ook de mond met goudverf, als soort lippenstift, heeft gebruikt. Maar ook de mond blijft gesloten. Vast helemaal onbewust heeft Inge Zwolle dit beeld gekozen, zelf zal ze de laatste zijn om dit te geloven. Wij gaan het vanzelf zien.

drs. W.T.M. Tiemes, kunsthistoricus